رهروی عشق

“برو کشک تو بساب”

می گویند روزی مرد کشک سابی نزد شیخ بهائی رفت و از بیکاری و درماندگی شکوه نمود و از او خواست تا اسم اعظم را به او بیاموزد چون شنیده بود کسی که اسم اعظم را بداند درمانده نشود و به تمام آرزوهایش برسد.

شیخ مدتی او را سر گرداند بعد به او گفت:
اسم اعظم از اسرار خلقت است و نباید دست نا اهل بیافتد و ریاضت لازم دارد و برای این کار به او دستور پختن فرنی را یاد می دهد و می گوید آن را پخته و بفروشد بصورتی که نه شاگرد بیاورد و نه دستور پخت را به کسی یاد دهد.

مردک رفته پاتیل و پیاله ای خریده شروع به پختن و فروختن فرنی می کند و چون کار و بارش رواج می گیرد طمع کرده و شاگردی میگیرد و کار پختن را به او می سپارد بعد از مدتی شاگرد رفته بالا دستش دکانی باز کرده مشغول فرنی فروشی میشود به طوری که کارش کساد میگردد.

کشک ساب دوباره نزد شیخ بهائی میرود با ناله و زاری طلب اسم اعظم می کند. شیخ چون از چند و چون کارش خبردار میشود به او میگوید:
تو راز یک فرنی پزی را نتوانستی حفظ کنی، حالا میخواهی راز اسم اعظم را حفظ کنی برو همون کشک تو بساب….

عقل کمتر، زور بیشتر❗️



پادشاهی به شکار می رفت. در همین بین دیوانه ای را دید که کودکان اطرافش را گرفته اند و با او تفریح می کنند.
آن دیوانه هم یکی را سنگ می زند ، دیگری را ناسزا می گوید. پادشاه فرستاد آن دیوانه را آوردند. او را با خود همراه نموده و مسافتی را طی نمود؛ در همان اثناء سوالاتی از او می نمود. دیوانه هم به تمام آن سوالات پاسخ های عاقلانه می داد.
شاه که از این قضیه بسیار تعجب کرده بود از او پرسید :
” این چه جهت دارد که با من مثل سایر مردم رفتار نمی کنی ؟ “
دیوانه گفت :
” قربان ! جهتش این است که شما عقلت از من کمتر است و زورت از من زیادتر؛ می ترسم یک موقع غضبناک شوی و آنگاه فرمان کشتن من را بدهی. از این جهت ناچارم با تو مدارا کنم . ”

#کشکول_طبسی

از بزرگی پرسیدند:

شگفت انگیز ترین رفتار انسان چیست؟
پاسخ داد:
از کودکى خسته مى شود ،براى بزرگ شدن عجله مى کند و سپس دلتنگ دوران کودکى خود مى شود .
ابتدا براى کسب مال و ثروت از سلامتى خود مایه مى گذارد سپس براى باز پس گرفتن سلامتى از دست رفته پول خود را خرج مى کند.

طورى زندگى مى کند که انگار هرگز نخواهد مرد، و بعد طورى مى میرد که انگار هرگز زندگى نکرده است .
انقدر به آینده فکر مى کند که متوجه از دست رفتن امروز خود نیست، در حالى که زندگى گذشته یا آینده نیست، زندگى همین حالاست

مادرم حضرت زهرا (سلام الله علیها) این‌جا هستند!

?خاطره ای از شهیدسیدمجتبی علمدار


آمدم بالی سر سید. بدنش کبود شده بود. اصلاً حال خوبی نداشت. وقتی بالای سرش رسیدم گفت: «حمید، بگو این چیزا رو از دستم در بیارن.»

خودش می‌خواست آن‌ها را جدا کند که نگذاشتم.

به سیّد گفتم: «مگه چی شده، برا چی می‌خوای سرم و دستگاه‌ها رو دربیاری؟»

گفت: «می‌خوام برم غسل کنم.»

با تعجب گفتم: «غسل!؟»

نگاهی به صورتم انداخت و گفت: «آمده‌اند مرا ببرند.»

از این حرف بدنم لرزید. ترسیده بودم. سیّد مجتبی هیچ وقت حرف بی‌ربط نمی زد.

با چشمانش به گوشه‌ای از سقف خیره شد. فقط به آن‌جا نگاه می‌کرد! تحمل این شرایط برایم خیلی سخت بود. نمی دانستم چه کنم.

دوباره نگاهش به من افتاد و گفت: «آمده‌اند من را ببرند. پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حضرت علی (علیه السّلام) و مادرم حضرت زهرا (علیها سلام) اینجا هستند. من که نمی‌تونم بدون غسل شهادت برم!»

علمدار، حمید فضل‌الله نژاد، ص 181٫

#شهیدابراهیم_هادی:

رفیق حتی اگر احساس بی‌نیازی
داشتی دستت رابه سوی اهل‌بیت بگیر…
اگر مشکل نداشتی همیشه
وصل باش مخصوصا به مادرت زهرا(س)
فرزند نباید بی خیال مادر باشد…